κυριτικό

και κουιριτικός και κουιρικός, -ή, -ό [Κυρίτες]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους Κυρίτες, δηλ. στους Ρωμαίους πολίτες

2. φρ. α) «κυριτικό δίκαιο» — το δίκαιο τής προκλασικής περιόδου τής Ρώμης, που ρύθμιζε προνομιακώς τα θέματα μόνο τών Ρωμαίων πολιτών

β) «κυριτική κυριότης» — η κυριότητα που αποκτούσαν οι Ρωμαίοι πολίτες με τις αυστηρές διατυπώσεις τού κυριτικού δικαίου.